وقتی حسادت می‌کنم

حسادت یک احساس «تفرقه‌انداز» و «بسیار ناخوشایند» است. بااین‌حال، حسادت امری جهانی و اجتناب‌ناپذیر است؛ حتی حیوانات (همان‌طور که هرکسی که حیوان خانگی دارد می‌تواند تأیید کند) حسادت می‌کنند.

وقتی که ما بچه بودیم، ممکن است به ما گفته شده باشد که احساس حسادت «خوب نیست». شاید ما یاد گرفتیم که از چنین احساس «نه‌چندان خوبی» شرمنده شویم. اما احساسات فقط احساسات هستند، نه خوب و نه بد، و حسادت یکی از آن‌هاست. مانند دیگر احساسات باید آن را پذیرفت و مدیریت کرد. برای اینکه بتوانیم به فرزندانمان در رفع حسادتشان کمک کنیم، ابتدا باید خودمان آن را بپذیریم.

بنابراین، برای به حداقل رساندن حسادت، باید از مقایسه کودکان خودداری کرد. از ایجاد موقعیت‌های رقابتی که در آن یک کودک به‌عنوان «اول» و دیگری به معنای «آخرین»  است، اجتناب کنید. ما باید برای تفاوت‌های فردی و خصوصیات فردی کودکان ارزش قائل شویم و به کودکان در مورد ارزش اساسی و ذاتی آن‌ها اطمینان دهیم.